Sinds gisteravond ben ik opgenomen in clinicas caracas.mijn leverwaarden waren wederom opgelopen en de artsen willen me monitoren + via infuus antibiotica toedienen.
Er is besloten tot een afwachtend beleid.beter daar er in korte tijd al zo veel operaties zijn geweest,zo zegt men.de mri's laten geen duidelijke vernauwing zien, de leverwaarden geven dit echter welaan; kortom nog geen operatie.eerst kijken wat antibiotica doet.slaat deze aan dan geen operatie en terug naar huis. dan komt het er eigenlijk op neer dat we moeten kijken wat er in toekomst gebeurt met mijn leverwaarden en of er nieuwe cholongitis op zal treden( als gevolg van vernauwing anastomose).werkt antibiotica niet dan geplande operatie.
gistermiddag hebben ze iig alvast gekeken waar,mochten ze toch moeten opereren, de buik in moeten gaan.is nog niet zo eenvoudig daar dit via bepaalde plek dunne darm moet gaan.uiteindelijk hebben ze dmv scans,plaatsen van naalden,inspuiten van contrastvloeistof in darmen en maken van kleine gaatjes de ingang min of meer bepaald.
Apart misselijkmakend tafereel to say the least!
Kortom we wachten het af. de troepen staan klaar mocht het nodig zijn.
Ondertussen voel ik me redelijk,moe en zeurende maar te handelen.echter mentaal is het om te kotsen hier weer te zijn.
Over kotsen gesproken: martijn heeft mijn ziekenhuis plee alle hoeken laten zien en kermt, boert en brult er lustig op los.buikgriep of die heerlijke hotel dis?zielig en lullig absoluut, maar toen hij vroeg of hij mijn ziekenhuis bed mocht zei ik dat is goed als je de rest er dan ook bij neemt..., het bleef stil en inmiddels slaapt de brulkikker. Hopelijk is hij morgen weer( mijn) prins:-)
Morgen wellicht meer nieuws.hier gaan nu de lichten uit.ik heb weer goede slaapmunitie.hopelijk droom ik over onze lieve grappige babies en de tijd dat al deze ellende achter ons is.
x
Lisette en( prins brulkikker)
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Lieve lansie,
BeantwoordenVerwijderenHoorde van Lies, dat je gezondheid je weer in de steek heeft gelaten! Heb net jullie blog gelezen, echt onwijs kakke meis (voor Martijn met de buikgriep helaas letterlijk)... Weet niet wat ik zeggen moet Lansie, ik kan me niet eens beginnen voor te stellen, hoe je je voelt. Wat een tegenslag meis, kan me wel voorstellen hoe ontzettend balen het is voor jullie om de kinderen weer achter te laten..Gelukkig hebben jullie elkaar en jouw enorme vechterslust! Hoop echt dat ze het met alleen antibiotica de baas kunnen en daz je zonder operatie naar huis kan. Lieve lansie, ik denk aan jou en Martijn en blijf jullie blog volgen, heel veel liefs en beterschap vanuit der schweiz!