Venezuela: the good, the bad and the ugly?

THE GOOD:
De artsen die lisette behandelen en de vriendelijke mensen hier.

Weet overigens niet of de gezondheidszorg in Venezuela in het algemeen goed is. Het ziekenhuis waar we liggen is een prive-kliniek dus dat lijkt me niet maatgevend te zijn.

Met Lisetje blijft het goed gaan. Ze is inmiddels ook met fysiotherapie gestart - 2 keer per dag op de hometrainer en met gewichtjes spelen. Ze is moe (relatief lage hemoglobine die nog wel een tijdje zal aanhouden) en ze heeft met name in de avond en nacht behoorlijk last van buikpijn (darmkrampen denken we). Ze wordt op een vrij streng dieet gehouden -onder andere geen vet en geen suiker- om de (afnemende) buikloop te doen stoppen. Oorzaak van de buikloop is dat Lisette bepaalde bacterien in haar darmen niet meer, althans onvoldoende heeft. De hoop en verwachting is dat ze binnen afzienbare termijn weer een gezonde kolonie beestjes in haar darmen heeft.

Van de artsen begrijp ik dat Lisette een bijzonder geval is; de slechte toestand waarin ze arriveerde (verdwenen stuk galkanaal, landurige aanwezigheid van grote hoeveelheden gal in haar buik en infectie(s). [Ze hebben het over het worst case scenario van wat er mis kan gaan bij en na een galblaasverwijdering], de heftige, slechte reactie op de antibiotica en de snelheid waarmee de infectie- en leverwaardes van lisette na afgelopen zaterdagde zijn verbeterd, zonder relevante medicatie.

Hoop is dat het herstel blijft doorzetten in welk geval ik verwacht dat lisette mogelijk morgen het ziekenhuis mag verlaten en met me naar het hotel mag. Als dat zo is, moest ik maar eens een fles rum opentrekken.

THE BAD:
Chavez en zijn systeem. Voor ik hier kwam had ik wel sympathie voor de man. Opkomen voor de armen en niet alles slikken wat Bush wil. Na een week of 4 hier, zie ik het toch wat minder positief en valt me steeds meer op dat Venezuela onder Chavez, ook al is hij democratisch verkozen, best een eng land is, en daarmee bedoel ik niet eens de criminaliteit in Caracas. Onder het mom van socialisme -communisme naar Cubaans model lijkt me een betere typering- krijg je het gevoel dat alles en iedereen in de gaten gehouden wordt. Chavez en zijn boodschap zijn er overal en altijd. Paar voorbeelden:

- als je Venezuela binnenvliegt moet je een lijst invullen en opgeven wat je allemaal bij je hebt, onderverdeeld in meer dan 10 categorien, waaronder verrekijkers, toileteries, computers, cell phones, medicijnen, kledingstukken, persoonlijke artikelen etc. Per categorie moet je invullen hoeveel stuks je hebt en wat de waarde ervan is. Er wordt bij binnenkomst ook naar die lijst gekeken. Zo werd ik de laatste keer gecontroleerd omdat ze het opvallend vonden dat ik 3 cell phones had genoteerd en geen persoonlijke artikelen -whatever that may be. Na wat vragen over wie ik ben, wat mijn beroep is -heb maar niet gezegd voor een Amerikaanse oilegigant tegen de staatsoliemaatschappij PdVSA op te treden-, en wat ik in Venezuela kwam doen, werd mijn baggage gecontroleerd. Ik kneep em een beetje omdat ik behoorlijk wat dollars bij me had en ik op een billboard achter me las dat je per passagier maximaal USD 1000 mocht hebben. De dienstdoende kampbewaakster begon met de zijvakken van mijn reistas en vond daar een roze barbie en een my little pony (die Fiene kennelijk in mijn tas had gestopt). Was meteen geen potentieel staatgevaarlijk subject meer (eerder een sicko) en mocht zonder verdere controle het land in.

- verder valt hier op dat als je ergens iets koopt, je cedula of in mijn geval paspoort wordt gevraagd en dat nummer ook wordt genoteerd -ik heb mijn paspoort niet bij me en roep dan maar wat, de ene keer een telefoonnumer, de andere keer de datum en als ik jolig ben een getal waar meerdere keren 69 in voorkomt. [Vraag me af of er nu ergens in een kantoor een ambtenaar die getallenreeksen aan het analyseren is].

- straatbeeld en media worden beheerst door Chavez en zijn politieke slogans. Deze vorm van indoctrinatie werkt bij mij averechts: Zijn kop en geleuter hangt me aardig de keel uit en met de eeuwige terugkerende woorden "revolucion", "bolivariana" en "pueblo" heb ik het ook echt gehad.

- in souvenirzaken kun je een serie borstbeeldjes kopen: een van Bolivar, een van Che, een van Fidel en (natuurlijk) twee van Chavez himself.

- koning Hugo is hard bezig grote delen van het bedrijfsleven te nationaliseren. Onder andere voedelbedrijven (rijst), olie en de financiele sector.

- familieleden van Chavez bekleden belangrijke posities bij de overheid en in het bedrijfsleven. Ik geloof niet dat dit toeval is en ook niet dat de Chavezjes nu eenmaal veel slimmer zijn dan hun mede-langenoten-revolutionairen-kameraden.

- Een taxichauffeur vertelde me dat Chavez dit ziekenhuis wil sluiten. Lijkt me geen plan. Verder hoorde ik van weer een ander dat een van de artsen hier een tijdje geleden naar de US is gevlucht en daar politiek asiel heeft gekregen. De man liet zich af en toe in het openbaar (in de media) kritisch uit over Chavez/regering. Vervolgens stond er opeens een woedende menigte voor het ziekenhuis hem op te wachten. Uit beelden van bewakingscameras bleek dat deze mensen met bussen van de overheid naar het ziekenhuis werden gebracht en gehaald. Bleek dus van overheidswege georkestreerd.

THE UGLY?:
Cosmetische chirurgie is hier hot. Opvallend veel dames zijn gepimpt en pronken (onder andere) met het laatste model megatetters. Moet denken aan een column van een Nederlandse Zuid-Amerikacorrespondent van een paar jaar terug: "Je kunt daar natuurlijk schande van spreken, maar aan de andere kant is het ook geen lolletje om op op zaterdag in een winkelstraat in Holland naar hobbezakken te moeten kijken." Ik laat het daar maar bij.

Martijn