Si!

Gisteren (15 mei) besloten om Ties en Fiene naar Caracas te halen. Lisette voelt zich erg slecht en mist de kinderen. Wie beter dan de kidz kunnen haar opbeuren? Gisteren was voor Lisette weer een dag van misselijkheid en pijn. Ze weet van ellende niet meer of ze misselijk wordt van de honger of van het eten. Ze had redelijk gegeten maar aan het eind van de dag kwam het er toch weer uit. Buitengwoon frustrerend als je weet dat je moet eten om aan te sterken. Lisette heeft behoorlijk veel pijn, vooral in de maagstreek. In haar ontlasting zit bloed. Een kweekje is bij het lab.

Vandaag (16 mei) heb ik lisette nauwelijks gezien omdat ik al vroeg vertrok om naar Curacao te vliegen; De eerste etappe van operatie 'Ties en Fiene in Caracas'. Morgen (zondag 17 mei) vlieg ik met ze naar Venezuela om ze maandag weer terug te brengen naar Curacao. Dinsdag vertrek ik dan weer naar Venezuela, waar Anneke tot en met mijn terugkeer bij Lisette blijft.

Anneke en Nelleke (vriendin van Lisette) zijn de hele dag bij Lisette geweest. Kort na aankomst hier heb ik Lisette aan de lijn. Ze heeft bet bezoek gehad van een van de artsen en die heeft haar verteld dat ze er rekening mee moet houden dat ze op korte termijn weer moet worden geopereerd. Haar infectiewaarde (witte bloedcellen) is weer gestegen (19000 a 20000) en bepaalde leverwaarden skyhigh. Zou de 4e keer zijn dat ze haar buik opensnijden in 3 weken tijd. [Ik neem aan dat het (weer) een 'lavache' zal zijn (buik openen, vocht weghalen, buikholte/darmen etc 'wassen', zien of er nog verdere narigheid is en buik weer dichtnaaien, al dan niet met wat drains)]. De opperarts keert vanavond terug naar Caracas en zal Lisette dan nog bezoeken. Morgenochtend overlegt hij met het team over al dan niet ingrijpen. Al weet Lisette dat een nieuwe operatie nodig kan zijn voorhaar herstel, voelt het voor haar als 'terug naar af'. Baal er stevig van, en ook dat dit speelt net nu ik op Curacao zit. Ben wel blij dat Anneke en Nelleke bij haar zijn. Nelleke blijft vanavond bij Lisette op de kamer slapen (en is een ervaringsdeskundige wat heftige medische toestanden in je naaste omgeving aangaat).

Ondanks het slechte nieuws uit Caracas, was het weerzien met de kinderen geweldig. Ik had ze nog nooit zo lang niet gezien (ruim 3 weken). Ik kreeg de indruk dat ik Ties, Fiene en Dette meer heb gemist dan zij mij en Lisette, en dat is de grote verdienste van verschillende mensen die helpen tijdens onze afwezigheid, maar met name van mijn ouders (en onze hulp Meyber), die behalve opa & oma inmiddels fulltime verzorgers zijn en dat fantastisch doen.

Een paar uur later spreek ik Anneke die vertelt dat het eigenlijk best goed gaat met Lisette. Ik begrijp er niets van, omdat Lisette het eerder vandaag erg slecht ging en een operatie (in plaats van curacao) aan de horizon verscheen.

Zojuist ging de telefoon. De opperchirurg aan de lijn. Hij was bij Lisette om haar ook zelf nog te onderzoeken vooruitlopend op de meeting van het team van (6) specialisten morgenochtend. Tot zijn verbazing maakte Lisette een hele gezonde indruk. Hij vertelt me dat ze eerdere vandaag gestopt waren met de antibiotica omdat die mogelijk een rol speelde bij de klachten van Lisette -mogelijke overgevoeligheid voor een bepaald antibioticum als ik het goed begrijp. De verbetering van Lisette gedurende de dag is kennelijk zodanig radicaal dat zijn aanname op dit moment is dat inderdaad dat antibioticum de oorzaak van alle/veel ellende van de afgelopen week is geweest. Wat hem betreft is een operatie nu niet meer aan de orde. Natuurlijk weet ik dat dit niet hoeft te betekenen dat alle ellende voorbij is, maar op dit moment overheerst toch een sterk jubeldejubel-gevoel. [Een halfuur geleden had ik nog hele andere gevoelens, nl. hoe aardig het zou zijn om met een chirurgenhandschoen van vrij grof schuurpapier anaal de galblaas van de veroorzaker(s) van het leed van Lisette te verwijderen. [Als jurist/net mens moet ik daar natuurlijk aan toevoegen dat iedereen onschuldig is tot het tegendeel bewezen is en dat dit soort wraak en straffen fout zijn]]

Ties en Fiene verheugen zich enorm op het komende reis-avontuur. Papa, vliegtuig, terra incognita, MAMA, in hotel slapen, etc. Ze zijn nogal opgewondem en laat en doodmoe in slaap gevallen. Dat wordt nog wat morgen.

Ik sluit af met de Quote van de Dag. Hij is afkomstig van de chirurgijn: “In stead of the OR I think she should go to a shopping mall tomorrow”.

Si!

Martijn