Lieve mensen,
Eindelijk na lange tijd een teken van leven van mijn kant. Dank dank voor alle lieve woorden,kaartjes,kadootjes,gebeden en gebrande kaarsjes.wat had ik t nodig, en nog steeds,dus alsjeblieft niet stoppen.ik voel me langzaam aan beter worden!zou t nu echt beter met me gaan? Durf het bijna niet eens te hopen. please laat t zo zijn en mag ik binnenkort naar thuis...
kennen jullie de film the game met michael douglas?er worden nare geintjes met hem uitgehaald en hij denkt steeds maak me wakker dit bestaat niet.zo heb ik me al die tijd gevoeld, de nare geintjes dan absoluut een understatement.
Nu revalideren.leren lopen(15 kilo lichter en ik was net op mijn huwelijkse streefgewicht),eten(niet te knallen) en of all things.....poepen.bootcamp maar niets vergeleken bij eerdere veldslag. Zal nog wel veel tijd en moeite kosten voordat ik weer de oude ben, maar als ik dan van deze ellende verlost ben, ,hoe blij ben ik dan.
Caracas, mijn redding!en dan heb ik het over het team van medici (De la Fuente, Vainraub, Fogel en anderen) dat voortreffelijk samenwerkte en zich voor 200 procent voor me heeft ingezet. rafael de la fuente, main man, redder, coach....de chirurg die al mijn operaties gedaan heeft en me dag en nacht bewaakt heeft.hij heeft gevochten voor mijn leven en ik ben er nog!hoe bedank je zo iemand?hij zegt" kijk naar je oorlogswonden en leef maximaal,iedere dag en dans met me.ik geniet van je lach...geen bedankjes"
Fuente stond en staat niet alleen.mijn lieve martijn is zijn rechterhand zegt hij. Fuente heeft nog nooit meegemaakt dat een partner zo sterk en behulpzaam was, volgens hem uniek en zo waardevol.ik weet t mijn grootste steun en toeverlaat is martijn geweest en nog steeds.positief,geduldig,zorgzaam etc.ik keek de hele dag naar de deur van de ic.komt hij al?ach opschrijven hoe geweldig hij voor me is...soms doen woorden iemand tekort.ikwil gewoon met hem trouwen!!!!
Spoken?jazeker in de nacht! Fuente heeft me de keiharde waarheid verteld over hoe het er voor me uitzag en wat een mess mijn buik was,een raadsel dat ik 3 weken cur heb overleefd.jong gezond en de vechtlust van een soldaat die niet opgaf zegt hij.ik weet t, vechtlust; onze 3 kleintjes, martijn al die tijd heb ik alleen aan hen gedacht en doe dat nog steeds .
Andere spoken?demonen is wellicht passender.zonder te generaliseren,maar dat fameuze setje wat zich op cur witte jas mag noemen..,geen woorden voor.
Ik zal er niet te lang op ingaan,maar pas na 3 weken medisch gepruts op cur werd de boel op scherp gezet.door tussenkomst van mijn tante-huisarts kwam er een nieuwe arts op de zaak(eeuwig dank lieve tante),toen pas kwamen ze erachter dat ik een gallekkage had, toen pas actie; ik ging naar caracas. 3 weken lang geirriteerde smoelen als je naar ze vroeg,onwil,desinteresse etc,graag deel ik wat quotes van het fameuze setje witte jas met jullie:
'Wat wilt u, normaal bezoek ik mijn patienten niet of nauwelijks.besef dat dit zeer uniek is dat ik u bezoek"
"Ik ga met vakantie daarna kijken we wel,ondertussen vraag je maar om pijnstilling",
"Is het niet gewoon allemaal psychisch?"
"Ja, ik zie dat u doodziek bent, na t weekend kijken we wel weer.ik heb ook weekend weet u",
"Beseft u wel dat t mijn vrije dag is?",
"Ik ben slechts waarnemer.vraag over 4 dagen aan degene die je geopereerd heeft",
"Ik weet niet wat u mankeert, ik heb geen glazen bol",
"Ja we kunnen je wel weer opnemen als u dat wilt, maar t is weekend en verwacht niet dat er iem komt kijken,"
Schokkend?!nog schokkender;toen duidelijk werd dat er een gallekkage was, kwam witte jas 1 naar mijn kamer om me duidelijk te maken dat niet hij maar witte jas 2 de schuldige was. (kwam me dit 3 keer met nadruk melden). Vervolgens meldde witte jas 2 zich op mijn kamer om te melden dat witte jas 1 de boosdoener was. en dat allemaal terwijl ik doodziek was en wanhopig vocht voor redding, voor mijn leven.
Ze hebben zelf kinderen en een vrouw(?),toch,de een erger dan de ander, geen enkele blijk van begrip,medeleven etc
Wat een epistel!tijd voor rust,lig er compleet af!werkt wel verfrissend deze langdradigheid! Ik ben er nog niet maar had sterk de behoefte iets van me te laten horen. Eindelijk goed slapen vannacht?
Waar ik mee afsluit had eigenlijk bovenaan moeten staan.mijn eeuwige dank aan de allerliefste schoonouders,rina en martien.onbetaalbaar!al die tijd hebben ze zo goed voor de kids gezorgd en nog steeds, nooit heb ik zorgen om ze gehad omdat ik wist dat ze in de beste handen waren en zijn.wat een rust.wat heb ik t met jullie getroffen! Jullie zijn schatten!!!!!!
En natuurlijk onze lieve meyber.onvermoeibaar,zet haar hele familie in en werkt zich het leplazerus.muchos muchos gracias!!
En als allerlaatste;mam,zusje,broertje,tante,oom,lies,fluf,snel,enorm veel dank voor jullie komst en steun!!!
Ik hoop dat jullie aan me blijven denken ....
Liefs lisette
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Lieve Lisette en Martijn,
BeantwoordenVerwijderenIk was verrast door het verhaal van Lisette. Nu weet ik dat het de goede kant op gaat. Je bent sterk hoor Lisette en met Gods wil kom je ook door de laatste moeilijkheden. Ik heb Marijke gevraagd een dankdienst voor je te houden in het kerkje in Suriname, waar ook de mis voor Cary werd gehouden. Dit is om te bedanken voor wat God tot nog toe deed en om je verder te steunen. Ja, Lisette, je hebt een man uit miljoenen en ook hele lieve schoonouders. Wat een geluk. Ik maak dit niet te lang. Vecht nog even door, wij bidden voor je. Heel veel liefs Ine
Lieve Lisette,
BeantwoordenVerwijderenHeb met een brok in mijn keel jouw reactie gelezen, wat fijn dat je deze keer zelf een teken van leven kunt geven! Ik ben enorm trots op hoe je je er door heen slaat, met Martijn aan je zijde. Hou vol, ik weet zeker dat het niet lang meer kan duren! Ik duim voor jullie!
Veel liefs xxx Car
Beste Lisette,
BeantwoordenVerwijderenWat fijn om te lezen dat je zelf weer een stukje kunt schrijven. Moet vaak aan je en jullie denken, wat zijn jullie sterk! Hou vol en hopelijk mag je heel snel weer naar huis.
Lieve groet, Krista Dekker (woon nu niet meer op Curacao, maar vriendin van Maamke)
Lieve Lisette,
BeantwoordenVerwijderenWat geweldig om nu van jou te horen en dat je je nu langzaam maar zeker beter begint te voelen. Blijf vechten; fingers crossed dat het nu niet lang meer duurt en je het hotel mag verlaten om naar huis te gaan.
Liefs,
Mandy, Steven, Madison & Aimee
xxx
Lieve Lisette,
BeantwoordenVerwijderenDat jij nu Martijn z'n taak kan overnemen betekent toch wel dat het echt de goede kant uit moet gaan! Ik hoop dat het gisteren (of was het eergisteren) goed is blijven gaan met de darmproblemen. Ik heb je nog gemailed op je hotmail, veel liefs, Astrid
joehoe Lisette, het lijkt erop dat we hier een schrijvers-echtpaar hebben! Prachtig, en fijn te lezen dat je goed aan het revalideren bent.
BeantwoordenVerwijderenTja, en dan de heren medici hier op Curaçao. Het college "De eed van Hippocrates" hebben ze naar alle waarschijnlijkheid gemist. "Ik zweer/beloof dat ik de geneeskunst zo goed als ik kan zal uitoefenen ten dienste van mijn medemens. Ik zal zorgen voor zieken, gezondheid bevorderen en lijden verlichten. Ik stel het belang van de patiënt voorop en eerbiedig zijn opvattingen. Ik zal aan de patiënt geen schade doen." Zelfs een marginale toetsing aan de eed leidt tot de conclusie dat die paardendokters hier op Curaçao op alle fronten te kort zijn geschoten. Overigens weinig verrassend. Ze hebben vast een eigen interpretatie van "zo goed als ik kan".......
Anyways, het belangrijkste is dat jij zwaar aan het herstellen bent en dat Chavez & Co. nog iets goeds voor de medemens gedaan hebben. Hulde!
De laatste Venezuelaanse loodjes? Poepen kan hier ook hoor!
En ja, we blijven aan je denken!!
Lieve Lis, zo fijn om te lezen dat je zelf een bericht hebt geschreven. Met tranen in mijn ogen heb ik het gelezen, mijn lieve sterke vriendin, ben zo trots op je. Iedere dag een klein beetje sterker worden en dan mogen we jullie hopelijk spoedig op curacao verwelkomen. Hou vol lieverd, wij blijven duimen en bidden. Kus Vesta
BeantwoordenVerwijderenLieve Lisette,
BeantwoordenVerwijderenHet lijkt inderdaad een gruwelijke film waar jullie in terecht zijn gekomen, Saw I II en III zijn niets vergeleken met wat jullie hebben moeten doorstaan. Alleen (en daar blijven we in geloven), met dit keer een happy-Hollywood-end voor jou en Martijn en kids. En als alles achter de rug is en je weer fijn op Curacao terug bent moeten we die B-acteurs (slagers uit het Sehos) misschien maar eens gaan aanpakken...!
Veel sterkte,
Annemarijke
He sterke vrouw,op dit moment heb ik weken gewacht....een teken van leven van jou! Eindelijk terug. Het mooie van deze hele gebeurtenis is dat je weer weet waarom je zo blij en gelukkig moet zijn met wat je hebt: een topvent, prachtige kids, lieve familie en nog heel veel vrienden. Die mooie jurk kan best een maatje kleiner gemaakt worden....kom snel terug en we maken er iets moois van!!!
BeantwoordenVerwijderenDikke knuffel ouwe schijterd,
Fi
Natuurlijk blijven we aan je denken, schat!
BeantwoordenVerwijderenWat een aangrijpend verhaal, maar heerlijk van je te horen.
We kunnen niet wachten tot je weer voet op Curaçaose bodem zet, hoewel je je in Caracas misschien veiliger voelt dan op Curaçao na je vreselijke ordeal hier.
Kom je op het verjaarspartijtje van Barbie en Superman? Ik laat een extra grote bolo aanrukken, heb 300 pastechis besteld en 4 kilozakken lollypops ingeslagen. En speciaal voor jou een Magnum roze bubbels (ipv 2-literfles Frontera met schroefdop). Dit jaar regel ik alles.... :-)
Ik bid dat je voor de verjaardag van jouw Supermannetje terug bent en dat je die dag (en het leven!) in alle rust met jouw allerdierbaarsten kunt vieren. Dat zou een prachtcadeau zijn.
Liefs,
Carine
P.s. Iedereen hier kan alleen maar beamen dat je schoonouders bovennaards zijn. Vol goede moed staan ze een paar keer per dag bij de schoolpoort en voor je het weet zijn ze al weer in jouw zwarte pijl op weg naar de Appie of naar Dette die ook recht heeft op haar dagelijkse portie Opa exclusief. En alles zoals Lisette het zou willen. Zelfs de kledingcombinaties van de kinderen... (ik verdenk je ervan dat je ze vanuit je bed in Caracas hebt liggen instralen). Wat een zegen!
Lisette,
BeantwoordenVerwijderenGeweldig dat je nu zelf je verhaal hebt kunnen doen. Indrukwekkend en bewogen én een teken dat je nu echt aan de winnende hand bent. Op naar Curacao. Mocht de economische wereldcrisis jullie treffen - wat we niet hopen - kun je met Martijn wellicht een schrijversduo vormen: succes verzekerd!
We blijven aan jullie denken en voor jullie duimen. Sterkte en veel groeten,
Nelly en Jo
Venray
lieve lisette,geweldig dat het je nu goed gaat.Je hebt nu pas beseft dat je door het oog van de naald bent gekropen..maar mede dank zij jouw sterke wil is het gelukt.Heb geen woorden voor het beschamende gedrag van die witjassen.Advies :gebruik je energie voor positieve zaken,dat andere komt later nog wel eens aan bod.ga nu een totale uitdraai van dit "boekwerk"naar Anneke brengen.Liefs M,en R.
BeantwoordenVerwijderenLieve Lisette,
BeantwoordenVerwijderenOndanks dat wij elkaar hier op Curacao niet eens zo vaak spreken, heb ik sinds dit gebeuren echt elke dag aan je gedacht, en elke dag (toen ik dit blogadres eenmaal had) even gekeken, hopende op positieve berichten mbt tot jou situatie en herstel. Ik ben dan ook heel erg blij om te zien dat je in ieder geval weer zo goed in je vel zit dat je een heel stuk zelf hebt geschreven om iedereen te laten weten dat je echt goed op weg bent! Heel fijn. En ik kan ook de tranen in mijn ogen krijgen van de mensen die zich dag en nacht voor jou in hebben gezet met hart en ziel. Wat een fantastische mensen heb je dan om je heen.
Ik ga morgen een paar dagen van het eiland af, dus je zal een paar dagen geen reaktie meer van mij zien, maar ik blijf aan je denken en ik duim voor je dat het allemaal zo goed blijft gaan.
Lfs,
Marlow
Lieve Lisette,
BeantwoordenVerwijderenWat fijn om na al die weken eindelijk iets van jouw hand te lezen. Ik vond je blog erg mooi geschreven. Ik heb veel met je meegeleeft, en nog. Want je hebt nogal wat moeten doorstaan zeg! En ofschoon het einde nog niet in zicht is, vind ik het wel heel knap hoe je je er tot dusver doorheen hebt geslagen. Ook omdat je je, met wat je schreef, nog wel even behoorlijk wat hebt moeten laten welgevallen door - wat ik dan maar noem, en dan zeg ik het maar heel netjes - een stelletje non-valeurs in witte jassen. Ik weet uit persoonlijke ervaring hoe vervelend dat kan zijn, en hoe machteloos je je moet hebben gevoeld. Wel goed om te horen dat je beetje bij beetje aan de beterende hand bent. Ik blijf voor je duimen, en wens je veel sterkte in het herstel dat komen gaat.
Warme groeten,
Mike
Lieve Lisette en Martijn,
BeantwoordenVerwijderenSuper om te lezen dat Lisette nu iets aan de blogspot kan toevoegen, het gaat nu eindelijk echt beter, nog niet helemaal goed maar ja, wat wil je na zo'n aftakeling. Leve de Curacaosche medici, ahum!
Uit eigen ervaring kan ik je zeggen dat je, naar mijn idee, nergens in de medische wereld, beter af bent dan in Zuid Amerika, wat een toewijding en een kennis! Dat heeft jou er weer (bijna helemaal) bovenop geholpen. Nog even volhouden en je zult weer bij de kids hier zijn. Die geweldige Ties van jullie mist je wel hoor, hij zegt het niet, maar het is wel te merken; hij is een stuk scheutiger met zijn knuffels (dat vind ik natuurlijk helemaal niet erg), maar bij die fantastische opa en oma komt hij ook wel aan zijn trekken!
Het is natuurlijk allemaal heel vervelend (dat is extreem zachtjes uitgedrukt), maar dit gebeuren heeft jullie wel vele malen sterker verbonden dan welke huwelijksbelofte dan ook ooit zal kunnen. En dat knalfeest komt er zeker nog!
Heel veel sterkte en tot snel,
liefs, Nicole.
Lieve Lisette,
BeantwoordenVerwijderenWat heerlijk om iets van jou zelf te lezen, dit betekent echt een stap in de goede richting (naar huis).
We blijven gewoon voorlopig nog kaarsjes opsteken (die weer uitgeblazen worden en die we nogmaals aansteken (hoe meer hoe beter)) totdat het echt niet meer nodig is.
En ook blijven we gewoon doorgaan met aan je denken.
Meisje hou vol...je bent al zover gekomen!!hopeljk nog even!!!!
Liefs Yvet, Peter & kids
Hi lieve Lis, wat waanzinnig dat het de goede kant opgaat met je. Ik heb zolang geduimd en aan je gedacht. Ik begon mijn dag met de blog van Jullie.
BeantwoordenVerwijderenLieverd zorg dat die koffer met nobo nobo kleren heeeeel snel richting jou kids gaat en ga genieten van je schatten
Hele dikke zoenen Yvonne
enne Martijn je hebt echt je roeping gemist. Je moet columnist gaan worden!!Geweldig
Lieve Lisette,
BeantwoordenVerwijderenOntzettend fijn om jou weer te horen(lezen)Heb, net als half curacao,veel aan je gedacht en mijn vingers half in het gips geduimd. Wat ben je een kanjer! En die man naast je natuurlijk ook!Voor nu dikke zoen en hopelijk weer snel je lach bij ons.
Annabelle
Lis en Martijn,
BeantwoordenVerwijderenFijn, opluchting en gauw terug naar de rots! We zijn echt blij dat Meyber zoveel voor jullie heeft kunnen doen. Rustig aan straks en GENIET van leven, elkaar, kids en liefde. Wat heb je een topvent he Lis! (wisten we al!) Kus de Siersma's
Hi lisette,
BeantwoordenVerwijderenVia Caroline werd ik al op de hoogte gebracht van je bizarre verhaal. En sinds kort ook de blog site ontvangen en lees ik het hele verhaal. Het is bijna een klucht! Ongelooflijk wat jij (jullie) heb moeten doorstaan en nog. Goddank gaat het beter en zie ik dat je inmiddels weer op Curacao bent. Heerlijk bij je kindjes. Dat zal je herstel vast op een positieve manier beinvloeden. Heel veel sterkte.
Groeten Ingeborg en Joep