ici caracas. Douce points.

Door al het gereis tussen CAR en CUR -zit sinds gisteravond (19 mei) weer in CAR- is heb ik 2 dagen geen berichten gepost. Ook dit keer betekent geen nieuws niets slechts; integendeel.

Het gaat erg goed met lisette. De radicale omslag van afgelopen zaterdag zet door. Ze wordt merkbaar fitter -lichamelijk en geestelijk. Haar bloedwaardes verbeteren met de dag. Zo zijn al haar leverwaardes inmiddels genormaliseerd -uitgezonderd de alkaline fosfaten maar ook die laten een goede trend zien. Ze krijgt sinds zaterdag geen antibiotica mee en haar infectiewaarde (witte bloedcellen) is de laatste dagen van 19000, 16000, 14000 naar 12000 gedaald - een bijna normale waarde. Haar hemoglobine blijft na de bloedtransfusies van een paar dagen terug nu wel op peil. De klachten van het moment zijn buikloop, gasvorming en darmkrampen. Dit wordt nu bestreden met aangepaste voeding en een medicijn dat bepaalde darmbacterien bevordert die nodig zijn voor een goede spijsvertering.

Dokter De la Fuente heeft gisteren lang met lisette gesproken en de laatste weken hier nog eens met haar in detail doorgenomen. Lisette realiseert zich pas eigenlijk nu hoe heftig haar situatie was. Ze zegt zelf dat ze eigenlijk pas sinds een paar dagen weer normaal kan denken en dat ze daarvoor alleen met haar lichaam bezig was. De la Fuente heeft haar ook verteld van zijn gesprek met mij meteen na de ontdekking van het verdwenen stuk galkanaal en de eerste operatie, toen hij me uitlegde wat er was gebeurd en me vroeg te bidden voor lisette, en de familie van Lisette snel naar Caracas te halen. Hij heeft Lisette voorgehouden dat als ze een mindere gezondheid had gehad of wat meer pech -door bepaalde complicaties- ze deze affaire niet had overleefd. Lisette is behoorlijk onder de indruk van dat gesprek en dat ten goede. Ze is vastbesloten (nog) meer van het leven te genieten. (Al weet ze dat nu nog niet, betekent haar voornemen natuurlijk ook dat ze nooit meer boos op me mag worden als ik weer eens om een uur of 4 dronken uit de kroeg kom rollen en (in het gunstige geval) luidkeels snurkend haar het slapen onmogelijk maak. Komt er toch nog iets goeds uit deze narigheid).

Als het herstel voorspoedig blijft verlopen -best case scenario dus- wordt ze eind deze week/weekend ontslagen uit het ziekenhuis en verhuizen we naar een hotel (Hotel Avila). Als alle testen vervolgens tevreden stemmen, zouden we na een weekje hotel naar huis mogen!
Martijn