donderdag 30 april 2009

voorzichtig herstel

Gisteren (donderdag 30 april) na het ontbijt naar Lisette gegaan. Stijn en Anneke zijn de middagploeg.


Na lang wachten mag ik bij Lisette. Ze zit in een stoel en ziet er stukken beter uit dan gisteren. Ze heeft niet zoveel pijn, al komt de pijn rond de middag weer terug.


Ik spreek het hoofd van de intensive care die me zegt dat het goed gaat met lisette. Haar bloedwaardes zijn oké, met uitzondering van de witte bloedcellen, maar ook die waarde is aan het verbeteren [die verhoogde waarde heeft te maken met de infectie die Lisette al een tijdje heeft, maar lijkt dus nu de goede kant op te gaan]. Als het herstel van de operatie doorzet mag ze tussen de 24 a 48 uur de intensive care verlaten. Ik juich nog maar niet te vroeg, maar ben erg blij met dit nieuws.


Lisette mist de kidz. Mijn ouders hadden een fotoalbum van het grut aan Anneke meegegeven en ik geef het aan Lisette. Dat valt emotioneel zwaar, maar ze is er erg blij mee.


Ze mag nu al lange tijd niet eten en niet drinken. Alles gaat via de slangetjes in haar schouder rechtstreeks haar bloed in. Het enige dat ze heel af en toe mag nuttigen is en minuscuul plastic bekertje met een paar kleine ijsblokjes. Ze geniet daar zichtbaar van. Volgens mij vraagt ze steeds aan een andere verpleegster om een bekertje ijs, in de hoop dat die dit niet met elkaar communiceren en zo op die manier deze 'lekkernij' wat vaker krijgt.

Ik zie een mail binnekomen dat Freeke Kunst vanuit Curacao bekenden van haar in Caracas benadert om bloed te geven. Top! Ik heb het met de artsen niet meer gehad over het regelen van 15 bloeddonoren om de voorraden van de bloedbank op peil te houden, maar dat zal een dezer dagen wel opnieuw aan de orde komen.

Anneke en Stijn vertellen dat tijdens hun bezoek Lisette (weer) veel pijn heeft. Wel heeft ze met de nodige ondersteuning een paar stapjes gezet. De behandelend chirurg laat weten dat hij ons donderdagavond om 7 uur wil spreken om wat uit te leggen. Ik wil om 6.30 uur een taxi pakken, maar waar er normaal tig taxi's bij het hotel staan, zijn er nu geen. Onder begeleiding van iemand van het hotel -Caracas is niet echt veilig- loop ik naar de dichtstbijzijnde grote straat om een taxi aan te houden. Blijkt zinloos: alles staat vast. Inschatting is dat als ik al een taxi vindt, ik er 2 uur over zal doen om bij het ziekenhuis te komen, waar dat normaal een minuut of 10 is. Een en ander is het gevolg van het begin van een korte vakantieperiode hier: 1 mei is dag van de arbeid en in deze heilstaat natuurlijk een nationale feestdag. Ik baal dat ik niet bij het gesprek kan zijn [en in plaats daarvan op TV Chavez zie blaten].



Stijn doet verslag van de bijeenkomst met de chirurg: Naar omstandigheden gaat het goed met Lisette. Het T-slangetje werk naar behoren. In de 4 drains die ze heeft zit geen gal. Gal komt wel via het T-slangetje naar buiten, maar de hoeveelheid is redelijk weinig, hetgeen aannemelijk maakt dat behoorlijke hoeveelheden gal via de nieuwe verbinding naar de twaalfvingerige darm stroomt in plaats van in de buikholte. Wel is er aardig wat wondvocht, maar daar kan hij niets aan veranderen. De wond(en) van binnen zullen zelf moeten helen. Hij wil Lisette ongeveer 10 dagen na de operatie -ongeveer tot volgende week woensdag dus- in de intensive care houden om haar maximaal te kunnen blijven monitoren. Ook goed nieuws is dat uit de kweekjes blijkt dat Lisette geen bacteriologische infectie heeft [althans daar geen bewijzen van zijn gevonden]. Ik ben happy te horen dat hij nog steeds optimistisch is over de operatie, maar schrik wel van de lengte van het verblijf in intensive care. Waar het 's ochtends nog zo leek te zijn dat Lisette snel (1 a 2 dagen) de intensive care af zou gaan, en Lisette en ik ons daar al een beetje op hadden ingesteld, gaat dat nu dus waarschijnlijk nog een dag of 6 duren. Dat zal ook voor Lisette (opnieuw) een domper zijn. Voor haar zou het vertrek uit de intensive care eigenlijk het eerste 'bewijs' zijn dat ze inderdaad op weg is naar herstel in plaats van weer een nieuwe ingreep.

Ga nu weer naar Lisette.

Martijn

4 opmerkingen:

  1. Fijn dat we zo op de hoogte blijven Martijn. Voor mijn liefste vriendin een zachte maar dikke knuffel. Mis haar zo erg, laten we hopen dat het herstel nu echt daar is. Sterkte!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hoe langer ze haar houden, hoe beter de controle, als ze er dan af mag is ze ook werkelijk klaar met deze hel die al zo lang duurt. Liever iets te lang dan weer te kort.
    Heel veel sterkte met alles, dikke kus aan Lis,zeg maar dat als ze terug is we lekker samen een bakje ijsblokjes gaan smikkelen :)
    x

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Lieve Lisette, het wordt een beetje eentonig onze emailtjes he? Voor vandaag ook weer heel veel sterkte toegewenst, wat je allemaal hebt meegemaakt is niet te geloven. Veel liefs, van Astrid
    P.S. Heb vroegere high school vrienden in Caracas op Facebook gevraagd wie kan helpen of adviseren wat betreft bloed geven, je weet nooit of er iets uit komt.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Wat een nare toestand! Ik leef op afstand enorm met jullie mee en hoop dat het vanaf nu alleen maar de goede kant op gaat, je hebt het zo verdiend na alle ellende! Heel veel sterkte allebei, ik denk aan jullie!
    Liefs, Car x

    BeantwoordenVerwijderen